خواص و مزاج ترخون در طب سنتی

ترخون در منابع با نام های طرخون، طرخونی، اورسیطون، میورسینه نیز آمده است.

ماهیت آن:

گیاهی است معروف در ایران مخصوصا در فارس و در شیراز کثیرالوجود و مانند سبزی های دیگر از نعناع و پونه و جرجیر که تره تیزک نامند و مانند اینها با نان و پنیر و غیره می خورند

بری و بستانی است و گیاه آن هم از تخم و هم از قلمه زنی تکثیر میشود

بری=صحرایی، خودرو

بستانی= باغی، کشت شده

در طعم آن حدت(تیزی) و قبوضت و عفوصت(گسی) و اندک حلاوتی(شیرینی) است

جویدن آن ناشتا به تنهایی باعث ایجاد بی حسی در زبان میشود و لهذا بعضی مردم پیش از آشامیدن جوشانده های مسهل بشعه(بدمزه و…) میجوند تا طعم دارو را متوجه نشوند

ریشه بری آن عاقرقرحا است و اهل فلاحت(کشاورزان) گویند که اگر تخم اسفند را در سرکه کهنه بخیسانند تا مزاج گیرد بعد بکارند ترخون می گردد و نیز اگر در میان ترب گذاشته بکارند طرخون روید

بهترین آن بستانی تر و تازه آن است