باقالی یا باقلا در منابع با نام های جرجر، فول، کرانیس، قواباوس، کالوسک، بیستی کوسک نیز آمده است
ماهیت آن:
از حبوبات معروف است و در غلاف طولانی می باشد و سر غلاف آن اندکی کج و باریک و در هر غلافی دو سه تا چهار دانه، تا هفت دانه نیز می باشد
هر دانه نزدیک به اندازه یک بند انگشت و بعضی ریزتر و بعضی درشت تر
مابین هر دانه، اندک پرده ای فاصله و دانه ها در غلافی و بر سر آن چیزی سیاه رنگ، شبیه به ناخن چیده شده، هلالی شکل و مغز آن دو فلق یعنی دو حصه به هم پیوسته است
پوست آن را و همچنین پوست لوبیا و مانند آن را غدفه و شمروخ گویند و سنوف نیز و پوست یک دانه را سنف خوانند.
طبیعت یا مزاج باقالی:
تازه آن
در اول سرد و تر
خشک آن
در اول سرد و در دوم خشک
با رطوبت فضلیه
گل آن گرم به اعتدال و لطیف
پوست داخلی آن خشک کننده و قابض است
افعال و خواص باقالی:
محلل و منضج و سریع الانحدار از معده و غیره
ایجاد کننده گرفتگی (مسدد)
جهت پاکسازی سینه و شش و تقویت آن و منع ریختن مواد رقیق از دماغ
تسکین سرفه
تقویت کننده نیروی جنسی(باه)
رفع زخم امعا و اسهال و قی
اگر با آب و سرکه بپزند و با پوست بخورند اسهال ایجاد شده از زخم امعا و اسهال مزمن را قطع نماید
آرد رقیق آن با روغن بادام و قند، جهت سرفه و خشونت سینه و حلق، نافع است
آب جوشانده آن، جهت خشونت حلق و جلای رطوبات و منع تولد سنگها و بازکردن گرفتگی ها مفید است
ضماد باقالی با آرد جو، جهت ضربه و ورم پستان که به سبب انجماد شیر در آن باشد مخصوصا اگر با سرکه و نعناع پخته باشند
ضماد=بستن دارو بر عضو
با حلبه و عسل، جهت تحلیل دمل و ورم بن گوش و زیر چشم
با کندر و گل سرخ و سفیدی تخم مرغ، جهت برآمدگی حدقه
با گل خطمی و امثال آن، جهت ورم بیضه ها و ورم های گرم
اگر باقالی تازه را دو حصه کنند و طرف داخل آن را بر زخم زلو(زالو) و امثال آن بگذارند، قطع سیلان خون آن نماید و بستن آن بر موضع گزیده سگ دیوانه(سگ هار) ، باعث جذب سمیت آن است
ذرور آن در چشم، جهت منع ریختن مواد به آن
ذرور=پاشیدن داروی پودری بر عضو
طلای آن با یک چهارم آن پادزهر گاوی، جهت سرخی و سطبری پلک چشم بسیار نافع است
طلا=مالیدن دارو بر عضو
ضماد پوست آن، جهت بهق و برگ و پوست بیرون آن، جهت سوختگی آتش و بهق مجرب است
گل آن مسکن حرارت دماغ(مغز) و چون در هاون قلعی ساییده، در آفتاب گذارند، رنگ موی خوبی است
اگر باقلا را بکوبند و بر هر عضو که خواهند، ببندند موی در آن عضو نروید و موی را از رستن باز دارد، خصوصا که آن موضع را از موی تراشیده باشند و مکرر بر آن ضماد کنند
خاکستر گیاه باقلا، جهت رفع آثار جرب سیاه، نافع است.
مضرات باقالی
خوردن باقلا
ایجاد نفخ و اختلاج(ضربان در ماهیچه ها) و ثقل دماغ(سنگینی سر) و فساد ذهن و مبخر به افراط است
محدث خوابهای آشفته و خارش بدن
مصلح آن
پوست کندن و جوشانیدن در آب و دور ریختن آن آب، سپس پختن و با روغن بادام و ادویه گرم، مانند آویشن و فلفل و دارچینی و قرنفل(میخک) و فودنج و انجدان و امثال اینها خوردن
نفخ باقلای کهنه کمتر از تازه آن است و همچنین نفخ پوست کنده آن کمتر از با پوست آن است
باقلای قبطی و باقلای نبطی:
نوع ریزتر باقالی است به اندازه ترمس و سیاه رنگ، محل رویش آن آبهای ایستاده و ریشه آن سطبر، مانند بیخ نی و برگ آن بزرگتر از برگ باقلای بستانی و گل آن سرخ، به اندازه گل سرخ.
طبیعت باقلا قبطی و نبطی:
سرد و خشک با رطوبت فضلیه
افعال و خواص
بسیار قابض
موافق معده و بهترین ادویه است
جهت زخم امعا و اسهال مزمن در افعال بهتر از باقالی است
منبع:
عقیلی علوی شیرازی، سید محمد حسین بن محمد هادی، مخزن الأدویه